Szkodniki rzepaku stanowią poważne zagrożenie dla plonów, ponieważ ich żerowanie może prowadzić do istotnych strat w jakości oraz ilości uzyskanych nasion. Aktywność tych szkodników jest ściśle uzależniona od pory roku, a różne etapy rozwoju rośliny sprzyjają pojawianiu się określonych gatunków. Co więcej, zagrożenia te zmieniają się w zależności od sezonu, co wymaga elastycznego podejścia w doborze metod ochrony. Dlatego tak istotne jest skuteczne monitorowanie upraw i zastosowanie odpowiednich strategii ochrony. Artykuł ten przedstawia najczęstsze szkodniki rzepaku ozimego w różnych porach roku, omawia ich wpływ na plony oraz proponuje sprawdzone metody ochrony, uwzględniając zarówno działania profilaktyczne, jak i skuteczne techniki zwalczania.
|
Spis treści: |
Doświadczony rolnik zdaje sobie sprawę z tego, że rzepak szkodniki źle znosi w każdej fazie swojego wzrostu. I choć wiadomo, że dany szkodnik w rzepaku na polu może pojawić się w określonym czasie, to każdy sezon jest pod tym kątem inny i ze względu na zmiany klimatyczne wymaga indywidualnego podejścia do metod ochrony. Podział na szkodniki rzepaku jesienią i szkodniki rzepaku wiosną ułatwia dostosowanie tej strategii. Warto pamiętać, że monitoring i odpowiednio dobrane środki ochrony są kluczowe w całym sezonie. Poniżej przedstawiamy najważniejsze szkodniki rzepaku z uwzględnieniem sezonowej specyfiki ich występowania.
W okresie jesiennym najczęściej występują pchełki rzepakowe oraz mszyce, które mają duży wpływ na wczesny rozwój roślin.
Pchełka rzepakowa to mały chrząszcz, który żywi się tkankami liści, powodując powstawanie charakterystycznych otworów. W przypadku silnej infestacji może dojść do osłabienia roślin, zwłaszcza w suchych i ciepłych warunkach, które sprzyjają jej rozwojowi. Robaki w rzepaku, takie jak pchełki rzepakowe, mogą zatem powodować poważne straty w plonach, jeśli nie zostaną odpowiednio kontrolowane.
Mszyce w rzepaku są natomiast owadami ssącymi, które wysysają soki roślinne, osłabiając roślinę i ograniczając jej wzrost. Dodatkowo mogą przenosić chorobotwórcze patogeny, co czyni je jeszcze bardziej niebezpiecznymi dla upraw. W związku z powyższym tak ważne jest szybkie reagowanie na te jesienne szkodniki rzepaku zwłaszcza podczas cieplejszych dni.
Wiosną rzepak wchodzi w fazę intensywnego wzrostu, co sprzyja aktywności nowych szkodników. Wśród nich wyróżniają się chowacz podobnik, słodyszek rzepakowy oraz pryszczarek kapustnik.
Chowacz podobnik to mały czarny chrząszcz, którego samica składa jaja w młodych łuszczynach. Wylęgające się larwy niszczą nasiona, co prowadzi do ich deformacji oraz żółknięcia łuszczyn. Uszkodzone rośliny stają się bardziej podatne na inne szkodniki łuszczynowe rzepaku, takie jak pryszczarek kapustnik.
Larwy pryszczarka kapustnika żywią się natomiast nasionami w łuszczynach. Powoduje to przedwczesne pękanie i osypywanie się nasion. Obecność tego robaka w rzepaku może być trudna do zauważenia, a uszkodzone łuszczyny stają się bardziej podatne na choroby grzybowe.
Z kolei słodyszek rzepakowy atakuje pąki kwiatowe, co skutkuje ich uszkodzeniem i znacznymi stratami plonów.
Ważne jest, aby regularnie monitorować populacje tych szkodników rzepaku wiosną, aby w porę podjąć odpowiednie działania ochronne.
Regularny monitoring to niezbędny element skutecznej ochrony rzepaku. Istnieje kilka metod obserwacji szkodników, które pozwalają na wczesne wykrycie zagrożenia. Pułapki feromonowe są skutecznym narzędziem do wykrywania obecności określonych gatunków, takich jak chowacz podobnik czy słodyszek rzepakowy. Żółte naczynia przyciągają dorosłe owady, umożliwiając ocenę liczebności ich populacji. Dodatkowo, regularne kontrolowanie roślin pod kątem uszkodzeń liści, pąków i łuszczyn pozwala szybko zauważyć szkody spowodowane przez szkodniki w rzepaku.
Na podstawie wyników monitoringu rolnik podejmuje decyzje o konieczności zastosowania odpowiednich środków ochrony roślin.
Skuteczna ochrona rzepaku przed szkodnikami wymaga zastosowania odpowiednich preparatów w odpowiednim czasie. W przypadku mszyc oraz pchełek w rzepaku zaleca się preparat Inazuma 130 WG Sumi Agro (mieszanina acetamiprydu i lambda-cyhalotryny), która skutecznie zwalcza te szkodniki i chroni rośliny przed wirusami. Natomiast na chowacze i słodyszka rzepakowego najczęściej wykorzystuje się Mospilan 20 SP (acetamipryd). Opryski należy wykonywać w odpowiednich warunkach pogodowych oraz w fazie intensywnego nalotu szkodników, aby zapewnić skuteczną ochronę i zminimalizować straty w uprawach.
Efektywna ochrona rzepaku przed szkodnikami wymaga kompleksowego podejścia. Obejmujące regularny monitoring, znajomość biologii szkodników oraz umiejętne stosowanie środków ochrony. Szkodniki, takie jak pchełki rzepakowe czy mszyce w jesieni oraz chowacz podobnik, słodyszek rzepakowy i pryszczarek kapustnik wiosną, mogą powodować znaczne straty w plonach, jeśli nie zostaną odpowiednio zwalczone. Kluczowe jest dostosowanie strategii ochrony do warunków pogodowych i fazy rozwoju roślin, co pozwala na ograniczenie strat i zwiększenie plonów. Ważne jest także przestrzeganie zaleceń producentów środków ochrony roślin i zasad dobrej praktyki rolniczej, co zapewnia bezpieczeństwo zarówno dla upraw, jak i środowiska. Systematyczna ochrona rzepaku to inwestycja, która przekłada się na stabilne i wysokie plony.